دنا نما: در سالهای نه چندان دور همواره وقتی فردی از دنیا می رفت، بستگان دور و نزدیک، دوستان و فامیل‌های نسبی و سببی همه در مراسم تشیع، تدفین و خاکسپاری شرکت کرده و ضمن ابراز همدردی و قرائت فاتحه، در حد توان کمک مالی به خانواده متوفی می‌کردند که این عمل خداپسندانه موجب تأمین قسمتی از هزینه‌هایی همچون پذیرایی و مراسم مختلف و تهیه قبر می‌شد و چه بسا با این کمک‌های مالی نیز یتیمان صغیر و پیران و در یک کلام خانواده فقیر تا زمانی که عزادار است از لحاظ مالی حداقلی تأمین می‌شد و مصداق بنی آدم اعضای یکدیگرند را لبیک گفته و با این عمل، افراد امیدوار به قبول اعمال از این دستی در پیشگاه خداوند باریتعالی بودند ولی از دهه گذشته تا کنون این رسم دیرینه که ریشه در دیانت و فرهنگ اصیل ایرانی داشته به یکباره کنار گذاشته و افراد به صورت خانوادگی و فامیلی و طایفه‌ای بنا بر وسع مالی خود سوار بر ماشین های خود از پیکان تا مدل‌های گران قیمت خارجی شده و با صف‌های طولانی و به راه انداختن رژه ماشین‌ها در مراسم مختلف اموات شرکت می‌کنند که شرکت در مراسم اموات را عملی فی‌نفسه بسیار خوب می‌دانیم ولی بهتر نیست که در این بین نیز فکری به حال خانواده داغدار و عزادار جهت تأمین حداقلی مراسم مختلف از روز به خاکسپاری و غیره شود. آیا امیدی به احیاء این سنت های نکو و فراموش شده وجود دارد؟ آیا روحانیت محترم به عنوان مروجان اسلام ناب محمدی و بزرگان و منبرنشینان و واعظان در این مورد وظیفه ای دارند؟؟!
مراسم اربعین یا چهلمین روز که یادآور مراسم اربعین سرور و سالار شهیدان دو عالم حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) را کنار گذاشته و با چاپ پوستر و از بلندگو اعلام داشته که «مراسم چهلمین روز، به دلیل عدم ایجاد زحمت برای عزیزان به صورت عام برگزار نمی گردد و هزینه مراسم صرف امور خیریه می‌گردد». مراسم اربعین سنتی است که از عهد اسلام به مسلمانان و شیعیان به ارث رسیده و بهتر نیست که اربعینی را که تداعی کننده نام اربعین حسینی است را به بوته فراموشی نسپاریم؟
مراسم فاتحه خوانی در استانمان رنگ و بوی سیاسی گرفته و مرده بیچاره در حال استغفار و جواب به نکیر و منکر است ولی مردگان و زندگان نزدیک به انتخابات مراسمی مختلف از سایرین را شاهدند. کاندیداتورهای مجلس، شورای شهر و روستا و به تبع آنها مدیران کل و میانی تا سرایه دار همه می آیند. جای خجالت نیست؟ اینجا قبرستان است، اینجا مکان فرود فرشتگان مقرب الهی است، اینجا مکان خودسازی و الله اکبر است و نه سیاسی کاری و جلب آرا. بهتر است که به حال خودت بگریی و تو هم با همین یک متر پارچه سفید در محضر خدا حاضر خواهی شد و بس کن و بدان مردم در دل به شما و حال زارتان می خندند.
به قلم: عزت‌اله محسنی‌پور، مدیر مسئول پایگاه خبری دنا نما
ثبت دیدگاه